Vergeet digitaal Nederland het mbo?

‘We hebben in Nederland misschien wel 500.000 communicatiedeskundigen, maar vrijwel niemand die bij u thuis de warmtepomp kan installeren of repareren.’ Met deze uitspraak vestigt Adnan Tekin, voorzitter van de MBO Raad, de aandacht op het probleem dat steeds meer jongeren het middelbaar beroepsonderwijs links laten liggen. Ook de ict-sector lijdt daaronder. Terwijl praktisch opgeleide mbo’ers keihard nodig zijn, nemen de studentenaantallen af; een gevaarlijke trend.

Volgens een woordvoerster van de MBO Raad geldt deze trend ook voor roc’s en vakscholen die opleidingen aanbieden gericht op informatietechnologie. En dat terwijl juist aan mbo-vakkrachten met een praktische inslag een schreeuwende behoefte bestaat. Denk aan het grote aantal vacatures voor ict’ers die binnen organisaties systemen moeten ondersteunen. Die plaatsen zijn bijna onmogelijk te vervullen met als gevolg dat anderen hun werk niet meer (goed) kunnen doen en de arbeidsvreugde afneemt.

Verminderde animo

Een van de redenen tot de verminderde animo om een mbo-opleiding te doen, is dat ouders hun kinderen liever naar hbo of universiteit zien gaan. Zijn we zelf dus ook schuldig aan het gebrek aan vakkrachten? Kicken we niet te veel op academische titels?

Wordt het niet tijd dat het ict-bedrijfsleven meer met het mbo gaat samenwerken? En stagiaires niet alleen als goedkope arbeidskrachten ziet? Is het mbo niet toe aan een herwaardering? En: hoe maken we het gemakkelijker en aantrekkelijker voor scholieren om te kiezen voor het mbo? Wat kan de overgang naar het mbo vloeiender maken?

Vragen die snel een antwoord behoeven. Want als we niet oppassen, zit Nederland straks vol met academisch geschoolde theoretici. Dan blinkt Nederland uit in responsible ai, trustworthy ai, predictive policing, inclusive naming en data-ethiek, zonder dat iemand enige praktijkkennis heeft en ‘met zijn poten in de klei’ heeft gestaan. Is dat wat we willen?