Onlangs las ik in de krant dat Nederlandse lokale politici tijdens hun vakantie inspiratie op doen voor hun eigen gemeente. Een oplossing voor een lastig verkeerspunt, de stad opfleuren met schilderijen of de stad groener maken door van die lelijke rotondes grote veldboeketten te maken. Voor docenten is dat waarschijnlijk niet anders. Al lopend langs een brocante in Zuid-Frankrijk een geweldig idee krijgen voor een taaldorp-achtige les over de geschiedenis van Frankrijk. Het taalonderwijs moet immers op de schop, las ik in eerdere editie van dezelfde krant. Een foto van de toren van Pisa maken, om deze te gebruiken bij een les over de stelling van Pythagoras. Of dezelfde foto gebruiken bij een les over bouwkunde. Als voorbeeld van hoe het niet moet.

Het gekke is: dat inspireren gaat gewoon vanzelf. Je kunt jezelf nooit helemaal uitzetten op vakantie. Je bent en blijft een leraar. Als zou ik dit bij het afwassen op de camping een beetje proberen te verbergen en niet gelijk ploegen voor het corvee gaan aanmaken. Ook tijdens een rondleiding de rol van de rondleider overnemen valt in deze niet aan te raden categorie.

Maar als het om mezelf-laten-inspireren-op-vakantie gaat, dan geef ik het eerlijk toe: ik doe het ook. Sterker nog: ik zoek het op. Als ik Londen ben, ga ik bewust naar de afdeling onderwijs bij Waterstones, om daar ideeën op te doen om te verwerken in interactieve digitale lessen. Als ik De slimste mens, of ieder ander quizprogramma, tijdens mijn vakantie bekijk, zit ik met pen en papier klaar om aantekeningen te maken voor een nieuwe werkvorm. 

Wat interessant is om te zien: de deskundigheid waarmee docenten op vakantie hun telefoon, tablet of laptop kunnen bedienen en inzetten tijdens hun vakantie. Geduldig geven hun kinderen instructies, waarna vol enthousiasme de apparatuur zelf kan worden ingezet. Ze gebruiken deze hulpmiddelen niet alleen voor vermaak of het vastleggen van vakantiemomenten, maar ontdekken hierbij bewust en onbewust, de mogelijkheden van technologie om in hun leermethoden te implementeren. 

Want waarom zou je al deze opgedane digitale vakantiekennis en – vaardigheden niet in een les kunnen stoppen? De leerlingen een blog of vlog laten maken over een onderwerp uit jouw les, binnen of buiten je klaslokaal. Jij hebt tijdens je vakantie leren filmen met je telefoon of tablet. Je weet inmiddels dat de ‘cloud’ niet per se voor regen zorgt op je vakantieadres. Of dat je ‘meme’ niet uitspreekt als ‘mee mee’. Jij bent dus bij uitstek de persoon om hen te ondersteunen bij deze opdracht. En wie weet leer jij ook weer wat van hen. Het moet niet gekker worden! Wat kan onderwijs toch mooi zijn.

Vakantie is niet alleen een tijd van ontspanning. Voor velen is het een tijd van verkenning, inspiratie en, onvermijdelijk, een tijd van werken aan verbetering en groei. Want of je nu een politicus bent die op zoek is naar oplossingen voor stedelijke problemen, of een leraar die hunkert naar interactie in lesmethoden, je vakantie zorgt altijd voor een welkome dosis inspiratie. Met een pedagogische vleugje.

Gelukkig heb je over een paar weken alweer een inspirerende vakantie.

Over de auteur

Jan-Wolter is een veelgevraagd spreker en gesprekspartner als het gaat om te begrijpen wat het onderwijs nu écht is. Zijn kleurrijke ervaringen als leraar, educatief auteur, projectleider en curriculumontwikkelaar komen allemaal samen in dat ene doel: het streven naar de ideale onderwijsbeleving van leerlingen en leraren. In alle disciplines zoekt hij een optimale balans tussen inhoud, opbrengst, motivatie en innovatie.

Jan-Wolter is Head of Education bij LessonUp en docent Popgeschiedenis, curriculumontwikkelaar Muziektechnologie en lerarenopleider bij ArtEZ, University of the Arts